"mady.... i m feeling i got messed up! can u please repeat the recipe of " કઢી "???" -
i asked mady on call ....[બોલો recipe on mobile!]
[માધવી - mady was my life line for my cooking experiments on very beginner level...]
scene :: મારું રસોડું, આણંદ વાળું ઘર, મારી સામે ગેસ, ગેસ પર ચણા ના લોટ વગર ની કઢી ! ...
"ooohhh !!! કઢી બનાવવા ચણા નો લોટ પણ જોઈએ... ??? i told u to make precise list of items needed .... how can u assume i should be aware of it?? હવે હું શું કરું ? .....""
[માધવી ફોન પર ખડખડાટ હસી રહી... કેમ? તમે સમજી જ ગયા હસો!]
આ પ્રસંગ પછી હું વધુ સાવધાન થઇ ગયી... મને સમઝાઈ ગયું કે કોઈ વાનગી બનાવવા ખાલી બનાવાની રીત જ નહિ , ingredients નું ચેક લીસ્ટ હોવું પણ જરૂરી છે!
[હસવાનું નહિ ..... i was beginner in field of cooking.... એન્જીનીરીંગ ના ૪ વર્ષ હું હોસ્ટેલ માં રહી, પાપા ને હું બૌ વ્હાલી ! એટલે ઘેર મારે ક્યાં વાંચવા નું કે આરામ કરવાનો !..... ઘર માં રસોડા નો ઉપયોગ હું માત્ર મમ્મી ને પજવવા કરતી !.... ભણવાનું પૂરું થતાજ નોકરી મળી... જ્યાં ભણતી હતી ત્યાજ , વિદ્યાનગર માં! એટલે ફરી હોસ્ટેલ ૧ વર્ષ માટે.. જોબ, હરવા ફરવા નું અને મઝા કરવાની... કેટલું બીઝી schedule !!! --- પણ વાસ્તવિકતા તો એ કે એ વખતે રસોડું અને રસોઈ પ્રત્યે ના તો પ્રેમ હતો કે ના શીખવાની ધગશ... કદાચ હું નોર્મલ ગર્લ્સ જેવી ના હતી...મને રસોઈ શીખવા કરતા નવી technology શીખવી ગમતી... રસોડા માં રહેવા કરતા library માં નોવેલ્સ અને બુક્સ માં ડૂબી રહેવું ગમતું... તો સામાન્ય મારી ઉંમર ની ગર્લ્સ ની સરખામણી માં હું હતી જ થોડી defective બાળપણ થી ... ]
પહેલા જ પ્રસંગ થી મને સમજાઈ ગયું કે.... "સાવધાની હટી...તો... દુર્ઘટના ઘટી....!"
હવે હું વધુ ધ્યાન રાખતી થઇ... અને છતાં દુર્ઘટના રોકી શકાતી નથી!
બીજો મોટો અખતરો.... કોબીચ નું શાક .... જે બની ગયું ... કોબીચ નું સૂપ !!
આ વખતે મેં પેપર વર્ક વધાર્યું.. કોબીચ નું શાક બનાવા ની રીત અને લીસ્ટ of ingredients હતા ON PAPER! તો ભૂલ થવાની શક્યતા જ નહિ ! .... એકદમ આત્મવિશ્વાસ પૂર્વક operation- cabbage શરુ થયું... પધ્ધતિ બરાબર ધ્યાન પૂર્વક પૂરી કરી... અને શાક ને ચડવા -privacy આપવા, ઢાંકી ને હું music સંભાળવા માં ડૂબી ગઈ... [જોયું હું શાક ને પણ પૂરી space આપું ... બૌ disturb ના કરું!]..... ૩૦ મિનીટ પછી મને કોઈ તીવ્ર સુગંધ/દુર્ગંધ/ગંધ આવી... અને એ ગંધ ને અનુસરતા હું રસોડા માં પહોચી.. મારા બનાવેલા શાક સાથે કોઈ નવી હોનારત થઇ હતી.. મેં શ્રીનાથજી નું નામ લઇ ઢાંકણ ઉઠાવ્યું... અને ................... મારા આશ્ચર્ય વચ્ચે શાક નું રૂપાંતર થયું હતું....--- સૂપ માં..
--- મને સમજાયું...
paper work ની details માં કંઇ bug હતી.. શાક ને ચડવા જોઈતા પાણી કરતા ૪ ગણું પાણી મેં નાખ્યું હતું..[કેટલી ઉદારતા!].. અને શાક ને થોડી વધારે privacy અપાઈ ગઈ હતી! ...... બીજો આઘાત થી હું રડી જ પડી... અને ત્યાં મારી મદદે આવ્યો કેયુર... ઘર માં પ્રવેશતા જ મારા રુદન થી અને સમજાઈ ગયું કે આજનો experiment ફેઈલ ગયો છે... જરા પણ ગુસ્સે થયા વગર એણે પૂછ્યું.."originally આ કઈ item બની રહી હતી? ".... અને હું હસી પડી... અમે બહાર જમવા ગયા... અને ખુબ હસ્યા...
થોડી વધારે કાળજી, સાવધાની અને છતાં એક મોટું blunder .... પહેલી વખત મારો ખીચડી બનાવાનો નમ્ર પ્રયાસ...
આ વખતે સાવધાની વધારવા અને મને મદદ કરવા કેયુર પણ હાજર રહ્યો... મારા experiment માટે! સદી , સીધી ખીચડી બનાવાની process શરુ થઇ.. મેં અને કેયુરે ખીચડી પ્રત્યેના અમારા પ્રેમ ને કારણે ભગવાન ને પ્રાર્થના કરી કુકર ને ગેસ ના હવાલે કર્યું.. હવે અમે અમારી પાસેના documents ચેક કાર્ય અને સંતોષ અનુભવ્યો કે બધું બરાબર થયું છે... નિયત સમય સુધી કુકર અને ગેસ ને attention આપવા અમે રસોડા માં ગેસ ની સામેજ બેઠક જમાવી.. નિયત સમયે ગેસ બંદ કર્યો... પણ હવે થયું confusion કે કુકર ખોલવું ક્યારે??? એ તો process માં લખ્યું જ ના હતું! અમે ચર્ચા - વિચારણા કરી ૫ મિનીટ પછી કુકર ને ખોલી દેવાનું નિર્ણય કર્યો! [ આ નિર્ણય અમારા મગજ નો નહિ પેટ નો હતો... બૌ ભૂખ લાગી હતી...]...
કુકર પર કેયુર અને મેં અમારી બધું શક્તિ લગાવી દીધી.. કૂકરે અમારી સામે surrender કર્યું અને એક ધડાકા સાથે કુકર ખુલ્યું.. અને અમારી મહેનત-ખીચડી યત્ર-તત્ર-સર્વત્ર ફેલાઈ ગઈ.... અમારા સિવાય બધાને ખીચડી ખાવા મળી... દીવાલ ને , છત ને, ફર્શ ને , પંખા ને, પરદાઓ ને, બારી ને,..............અને અમે ફરી થી હસ્યા... ખુબ ખુબ હસ્યા... અને અમે શીખ્યા... દરેક કામ માં ઉતાવળ ના કરાય!
અખતરાઓ નું લીસ્ટ લાંબુ છે.. પણ એનું result અને end હમેશા સરખું જ રહ્યું -- મારું અને કેયુર નું હાસ્ય! જે મને હમેશા પ્રેરણા આપતું કે ભૂલ તો થાય, આનાથી ડરી ના જવાય! દરેક ભૂલ માં થી કઈ શીખાય! અને શીખવાની કોઈ ઉંમર ના હોય! ક્યારે પણ, કઈ પણ શીખાય!
કેયુર નો પ્રેમ અને સહકાર કે જેના લીધે આજે હું એટલા ભયાનક experiments પછી પણ ખુબ સારી cook છું...[ખુબ સારી એટલે- બિનહનિકરક્ સમજવું!]
i asked mady on call ....[બોલો recipe on mobile!]
[માધવી - mady was my life line for my cooking experiments on very beginner level...]
scene :: મારું રસોડું, આણંદ વાળું ઘર, મારી સામે ગેસ, ગેસ પર ચણા ના લોટ વગર ની કઢી ! ...
"ooohhh !!! કઢી બનાવવા ચણા નો લોટ પણ જોઈએ... ??? i told u to make precise list of items needed .... how can u assume i should be aware of it?? હવે હું શું કરું ? .....""
[માધવી ફોન પર ખડખડાટ હસી રહી... કેમ? તમે સમજી જ ગયા હસો!]
આ પ્રસંગ પછી હું વધુ સાવધાન થઇ ગયી... મને સમઝાઈ ગયું કે કોઈ વાનગી બનાવવા ખાલી બનાવાની રીત જ નહિ , ingredients નું ચેક લીસ્ટ હોવું પણ જરૂરી છે!
[હસવાનું નહિ ..... i was beginner in field of cooking.... એન્જીનીરીંગ ના ૪ વર્ષ હું હોસ્ટેલ માં રહી, પાપા ને હું બૌ વ્હાલી ! એટલે ઘેર મારે ક્યાં વાંચવા નું કે આરામ કરવાનો !..... ઘર માં રસોડા નો ઉપયોગ હું માત્ર મમ્મી ને પજવવા કરતી !.... ભણવાનું પૂરું થતાજ નોકરી મળી... જ્યાં ભણતી હતી ત્યાજ , વિદ્યાનગર માં! એટલે ફરી હોસ્ટેલ ૧ વર્ષ માટે.. જોબ, હરવા ફરવા નું અને મઝા કરવાની... કેટલું બીઝી schedule !!! --- પણ વાસ્તવિકતા તો એ કે એ વખતે રસોડું અને રસોઈ પ્રત્યે ના તો પ્રેમ હતો કે ના શીખવાની ધગશ... કદાચ હું નોર્મલ ગર્લ્સ જેવી ના હતી...મને રસોઈ શીખવા કરતા નવી technology શીખવી ગમતી... રસોડા માં રહેવા કરતા library માં નોવેલ્સ અને બુક્સ માં ડૂબી રહેવું ગમતું... તો સામાન્ય મારી ઉંમર ની ગર્લ્સ ની સરખામણી માં હું હતી જ થોડી defective બાળપણ થી ... ]
પહેલા જ પ્રસંગ થી મને સમજાઈ ગયું કે.... "સાવધાની હટી...તો... દુર્ઘટના ઘટી....!"
હવે હું વધુ ધ્યાન રાખતી થઇ... અને છતાં દુર્ઘટના રોકી શકાતી નથી!
બીજો મોટો અખતરો.... કોબીચ નું શાક .... જે બની ગયું ... કોબીચ નું સૂપ !!
આ વખતે મેં પેપર વર્ક વધાર્યું.. કોબીચ નું શાક બનાવા ની રીત અને લીસ્ટ of ingredients હતા ON PAPER! તો ભૂલ થવાની શક્યતા જ નહિ ! .... એકદમ આત્મવિશ્વાસ પૂર્વક operation- cabbage શરુ થયું... પધ્ધતિ બરાબર ધ્યાન પૂર્વક પૂરી કરી... અને શાક ને ચડવા -privacy આપવા, ઢાંકી ને હું music સંભાળવા માં ડૂબી ગઈ... [જોયું હું શાક ને પણ પૂરી space આપું ... બૌ disturb ના કરું!]..... ૩૦ મિનીટ પછી મને કોઈ તીવ્ર સુગંધ/દુર્ગંધ/ગંધ આવી... અને એ ગંધ ને અનુસરતા હું રસોડા માં પહોચી.. મારા બનાવેલા શાક સાથે કોઈ નવી હોનારત થઇ હતી.. મેં શ્રીનાથજી નું નામ લઇ ઢાંકણ ઉઠાવ્યું... અને ................... મારા આશ્ચર્ય વચ્ચે શાક નું રૂપાંતર થયું હતું....--- સૂપ માં..
--- મને સમજાયું...
paper work ની details માં કંઇ bug હતી.. શાક ને ચડવા જોઈતા પાણી કરતા ૪ ગણું પાણી મેં નાખ્યું હતું..[કેટલી ઉદારતા!].. અને શાક ને થોડી વધારે privacy અપાઈ ગઈ હતી! ...... બીજો આઘાત થી હું રડી જ પડી... અને ત્યાં મારી મદદે આવ્યો કેયુર... ઘર માં પ્રવેશતા જ મારા રુદન થી અને સમજાઈ ગયું કે આજનો experiment ફેઈલ ગયો છે... જરા પણ ગુસ્સે થયા વગર એણે પૂછ્યું.."originally આ કઈ item બની રહી હતી? ".... અને હું હસી પડી... અમે બહાર જમવા ગયા... અને ખુબ હસ્યા...
થોડી વધારે કાળજી, સાવધાની અને છતાં એક મોટું blunder .... પહેલી વખત મારો ખીચડી બનાવાનો નમ્ર પ્રયાસ...
આ વખતે સાવધાની વધારવા અને મને મદદ કરવા કેયુર પણ હાજર રહ્યો... મારા experiment માટે! સદી , સીધી ખીચડી બનાવાની process શરુ થઇ.. મેં અને કેયુરે ખીચડી પ્રત્યેના અમારા પ્રેમ ને કારણે ભગવાન ને પ્રાર્થના કરી કુકર ને ગેસ ના હવાલે કર્યું.. હવે અમે અમારી પાસેના documents ચેક કાર્ય અને સંતોષ અનુભવ્યો કે બધું બરાબર થયું છે... નિયત સમય સુધી કુકર અને ગેસ ને attention આપવા અમે રસોડા માં ગેસ ની સામેજ બેઠક જમાવી.. નિયત સમયે ગેસ બંદ કર્યો... પણ હવે થયું confusion કે કુકર ખોલવું ક્યારે??? એ તો process માં લખ્યું જ ના હતું! અમે ચર્ચા - વિચારણા કરી ૫ મિનીટ પછી કુકર ને ખોલી દેવાનું નિર્ણય કર્યો! [ આ નિર્ણય અમારા મગજ નો નહિ પેટ નો હતો... બૌ ભૂખ લાગી હતી...]...
કુકર પર કેયુર અને મેં અમારી બધું શક્તિ લગાવી દીધી.. કૂકરે અમારી સામે surrender કર્યું અને એક ધડાકા સાથે કુકર ખુલ્યું.. અને અમારી મહેનત-ખીચડી યત્ર-તત્ર-સર્વત્ર ફેલાઈ ગઈ.... અમારા સિવાય બધાને ખીચડી ખાવા મળી... દીવાલ ને , છત ને, ફર્શ ને , પંખા ને, પરદાઓ ને, બારી ને,..............અને અમે ફરી થી હસ્યા... ખુબ ખુબ હસ્યા... અને અમે શીખ્યા... દરેક કામ માં ઉતાવળ ના કરાય!
અખતરાઓ નું લીસ્ટ લાંબુ છે.. પણ એનું result અને end હમેશા સરખું જ રહ્યું -- મારું અને કેયુર નું હાસ્ય! જે મને હમેશા પ્રેરણા આપતું કે ભૂલ તો થાય, આનાથી ડરી ના જવાય! દરેક ભૂલ માં થી કઈ શીખાય! અને શીખવાની કોઈ ઉંમર ના હોય! ક્યારે પણ, કઈ પણ શીખાય!
કેયુર નો પ્રેમ અને સહકાર કે જેના લીધે આજે હું એટલા ભયાનક experiments પછી પણ ખુબ સારી cook છું...[ખુબ સારી એટલે- બિનહનિકરક્ સમજવું!]
Comments
Tamaro blog vanchi ne maro 'cooking' no darr ocho thai gayo che. Have hu pan kitchen ma confidently march kari sakis. :)
lage raho...
for online-on mobile recipe -umay contact me!
just kidding mam...
tell me wen u inviting me for yr cabbage soup.......
u can anytime drop to my place and be part of my experiments!
Chalo aa vaanchi ne mane kaik himmat mali...
btw hu mara prayogo 1-2 yrs pachhi chalu karu to vaandho nai ne????
Gujaratati ma lakhvathi aakhi vaat ni maja kai alagaj thayi jaay chhe... good one.
do check out my cooking experience (as fatal as urs) here: http://crystaldews.blogspot.com/2009/05/i-confess-i-suck-at-it.html
me pan KITCHEN ma tamari jem bahu experiments karela chhe...
tamne to khabar j hase k japan ma indian food madvu mushkel chhe and hu college complete karine 6 months ma j TOKYO aavelo.
Ha pan mane rasoi banavano bahu sokh hato...
Eva time ma 1 vaar Kadhi banavani ichha thai.... ne mom ne phone karyo... mom na kahya pramane badhi items ready kari didhi..
ne chana no lot nu half packet (250 gms) cooking pan ne arpan kari didhu.... result??? 3 days savar sanj kadhi pidhi ti...
e pachhi 1 vaar mug banavani ichha thai... mag ne 1 mota cooker ma paladya and e pan 500 gms.... mag pan amare 4 days khabva padya ta...
i m happy i have friends around me.. just like me!
શુભેચ્છ સહ.