કોફી WiTh ભુમિકા ....

“ તુમ લોગો કી ઇસ દુનિયા મેં, હર કદમ પે ઇન્સાન ગલત, મેં સહી સમઝ કે જો ભી કરું, તુમ કહેતે હો ગલત.. ” હોન્ડા સીટી માં મોહિત ચૌહાણનુ રીયલમાં રોકિંગસોંગ વાગી રહ્યું.. “ સબ-રજીસ્ટ્રાર ની કચેરી ” , બોર્ડ ની લગભગ બાજુમાં જ તમે ગાડી પાર્ક કરી, બાજુમાં ઝુકીલુ “ નો પાર્કિંગ ” નુ બોર્ડ જોયા વગર જ! બહારથી નામનો જ સફેદ ચૂનો લગાવેલી જૂની ઢબની બે માળ ની ઈમારત. બહાર છુટા છવાયેલા ટેબલો. તમને તમારી હોન્ડા સીટી થી લઈને હાથમાં રહેલા આઈફોન ફાઈવ સુધી ઓબ્ઝર્વ કરી ,પોટેન્શિયલ કસ્ટમર તરીકે માપી રહેલી સરકારી નજરો. “ હું પહોંચી ગયો છું અહી. પપેર્સ રેડી છે ને? હું ઇઝ કમિંગ વિથ પેપર્સ? અહી કોને મળવાનું છે? ” –તમે સત્તાવાહી અવાજે ઓર્ડર કર્યો. સામેથી ‘એજન્ટ-દસ્તાવેજ’નાં નામે મોબાઈલ માં સેવ થયેલો નંબર રણક્યો – “ સરજી, બસ મારો એક પંટર ઓન ધ વે જ છે. બધા પેપર્સ રેડી છે અને સાહેબ સાથે વાત પણ થઇ ગઈ છે ..બસ ૫ મીનીટ ની ફોર્માલીટી છે. ” અને સાચે જ તમારા એજન્ટનાં કહ્યા પ્રમાણે માત્ર ૫ મીનીટમાં બધું કામ પતી ગયું. પેપર્સ માં વિટનેસ નાં સિગ્નેચર કરવા પણ બે ડમી પપલુ તમારા એજન્ટનાં પંટરએ મેનેજ કરેલા છે એ જોઈન...

“ સંભારણા “ પ્રથમ ” સાથે પંકાયેલા! પ્રથમ” – શબ્દ માત્ર આપણી લાઈફને અગણિત સંભારણાઓનાં શેડ્સથી રંગી જાય છે! ક્યારેક તીખા-મીઠા તો ક્યારેક તોફાની, ક્યારેક ફીલિંગ્સથી ફાટ ફાટ તો ક્યારેક આંસુઓથી અંકાયેલા, ક્યારેક પાગલપંતીથી છલોછ્લ તો ક્યારેક રોમાન્સથી તરબતર - કોણ જાણે કેટ-કેટલા મિજાજ અને આયામ છે આ મલ્ટીડાયમેન્શનલ શબ્દ “ પ્રથમ” ” ને. પ્રથમ ક્રશથી શરુ કરી, વાયા પ્રથમ પ્રપોઝ, પ્રથમ પ્રેમ સુધીનો સફર યાદ કરો, કે પછી મમળાવો પ્રથમ પગારથી શરુ કરી પ્રથમ પ્રમોશન સુધીની જ્ગ્-દો-જહદ .. પ્રથમ બાળક, પ્રથમ જોબ, પ્રથમ ગાડી, પ્રથમ ઘર અને આવા ઘણા પ્રથમ પઝેશ્ન્સ – પહેલા-વહેલા જોયેલા સપના જેવા જ સુંવાળા અને દિલને વ્હાલા હોય છે! આજે જયારે આ “પ્રથમ” શબ્દ સાથે ગોઠડી માંડી છે ત્યારે યાદ આવે છે, મારું એક અમુલ્ય સંભારણું – કયું? પહેલા પેરેગ્રાફમાં જ સસ્પેન્સ કહી દઈશ, તો આખી સ્ટોરી કોણ વાંચશે?  આવો મારી સાથે મારા એક “ઈ-સ્પેશિયલ” “ પ્રથમ ” -સફર પર... *** આપણે અત્યારે સવાર છીએ શટલમાં. થોભો, તમારા ઇમેજીનેશનસના સ્પેસ શટલને સહેજ સાઈડમાં પાર્ક કરો! બંધુસ અને ભાગીનીસ- આ શટલ એટલે શેરિંગવાળી મિડલ-કલાસી શટ...

“ ‘ પ’ થી – પ્રોફેશન, પગાર અને પ્રતિબદ્ધતા! ” ટ્રીંગ ટ્રીંગ... ટ્રીંગ ટ્રીંગ... ટ્રીંગ ટ્રીંગ.. ફોનની દરેક રીંગ જાણે હાર્ટ બીટ્સને વધારી રહી. ટ્રીંગ ટ્રીંગ... ટ્રીંગ ટ્રીંગ...ટ્રીંગ ટ્રીંગ... “ ઈટ્સ ટુ એ.એમ., અત્યારે કોઈ કોલ રીસીવ નહી જ કરે. ડોન્ટ વેસ્ટ ટાઈમ, થીંક વોટ એલસ વી કેન ડુ? ” – પોતાના જીગરના ટુકડાને ટૂકડે ટૂકડે તૂટતી જોઈને એક પિતાનું દિલ તાર તાર થઇ રહ્યું. “ ડેમ, ઈટ્સ ઈમરજન્સી. એન્ડ હોસ્પિટલ્સ આર મીંટ ટુ હેન્ડલ ઇટ. અને જે હોસ્પિટલમાં હું કોલ કરી રહી છુ, ત્યાં ડોક્ટર ઉપરન ફ્લોર પર જ રહે છે. બેબુને છેલ્લા ચાર વર્ષથી નાની-મોટી બીમારીઓમાં ટ્રીટ કરે છે, હી નોઝ હર બોડી રીધમ વેલ. આવા સમયે ફેમીલી ડોક્ટર થઈને તેઓ આમ કેમ કરી શકે? ” - સતત એક નો એક નંબર ડાયલ કરી સામે છેડેના ડેડ એન્ડને લાઈવ કરવા મથી રહી બેબુની મોમ. ટ્રીંગ ટ્રીંગ... ટ્રીંગ ટ્રીંગ.. ટ્રીંગ .... “ હેલો, એક્સ.વાય.ઝેડ હોસ્પિટલ.. ” - એક ઊંઘરેટીયો અવાજ આખરે કુંભકર્ણનિંદ્રામાંથી જાગ્યો. “ મેમ, મારી ડોટર ડોક્ટરસાહેબની પેશન્ટ છે. આજે સાંજે જ અમે એને બતાવી ગયા. ડોક્ટરસાહેબે વાયરલ કહીને દવા પણ આપી. પણ શી ઇઝ સીન્કી...