કોફી WiTh ભુમિકા ....

અને તમે બાલ્કનીમાં ઉભા-ઉભા નીચે રમતા બાળકોને જોઈ રહ્યા છો. અનાયાસે આંખો ભીની થઇ જાય છે. આંખ બંધ કરીને તમે આ આંસુઓને ખાળવા મથો છો અને …. અને …. બંધ આંખોની સામે તરવરી ઉઠે છે કેટલીક યાદોની ફ્રેમ્સ … સાયકલ પર ડબલ સવારીમાં “ એની ” સાથે કરેલી સફર , સ્કુલમાં “ એનું ” હોમવર્ક કરવાના બદલામાં ગણીને લીધેલી ડેરી-મીલ્ક્સ , વરસાદમાં બાલ્કનીમાં “ એની ” સાથે બેસીને પીધેલી કટિંગ ચાય , “ એની ” મોમને એની ગર્લફ્રેન્ડ્સની ગોસિપ કરીને “ એને ” ખવડાવેલો માર ,   એક્ઝામ પહેલા “ એની ” આળસ , રીઝલ્ટ આવતા ટોપ કરવા છતાં પાર્ટી ના આપવાના “ એના ” નખરા , “ એનો ” બ્રાન્ડેડ શર્ટજ પહેરવાનો એટીટયુડ , “ એનો ” એ દર બે દિવસે થઇ જતો સાચો-પ્રેમ અને દર ત્રીજા દિવસનો બ્રેક-અપ , “ એનું ” છુપાઈને મંદિરે જઈ તમારા રિઝલ્ટના દિવસે પ્રે કરવું , તમારી સગાઈના દિવસે “ એનું ” ધમાકેદાર ડાન્સ પરફોર્મન્સ , તમારા લગ્નનાં દિવસે “ એનું ” – હવે તું બીઝી થઇ જઈશ ની ફરિયાદ કરતા સહેજ ત્રાંસુ જોઈને રડી લેવું … અને ઘણું બધું! મોબાઈલ હાથમાં લઇ , વોટસ એપ ઓપન કરીને તમે તરત કોન્ટેક્ટ સર્ચ કર્યું- લડ્ડુ. અને મેસેજ ડ્રાફ્ટ કરતા કરતા … સવારે બ...

છુક છુક..છુક છુક... ટ્રેન ધીમે ધીમે એની રીધમમાં આવી. ટ્રેનની ગતિ સાથે જાણે રસ્તામાં આવતા વૃક્ષો, નદીઓ,ઈમારતો, વાહનો, ચલિત-સ્થાવર બધુજ ગતિમાં આવ્યું! પણ કોણ જાણે કેમ તમારું દિમાગ આ ગતિથી નિર્મમ થઇ એકજ વિચાર પર સ્થિર થયું. હાથમાં ખુલ્લી પકડેલી કિતાબ તમારા દિમાગમાં વિચાર વમળ પેદા કરી રહી છે. “સ્ત્રી- ઓળખ વગરનું અસ્તિત્વ” , લેખક- તસલીમા નસરીન, મુખપૃષ્ઠ પર એકવાર ફરી નજર ફેરવી તમે પુનઃ એજ વાંચી, વિચારી રહ્યા જે આજના દિવસમાં કેટલીય વાર વાંચ્યું-વિચાર્યું છે.  પેજ નંબર-૩૩ બીજો પેરેગ્રાફ: શ્રી સત્યજીત રાય કહે છે-“સ્ત્રીઓ વિષે મારા મનમાં એક વિશ્વાસ છે. મૂલતઃ તેઓ વધુ સાચા અને સ્પષ્ટ વક્તા હોય છે.” ત્રીજો પેરેગ્રાફ- સમાજની દ્રષ્ટિએ સ્ત્રીનું કામ રાંધવાનું, ઘર સાંભળવાનું અને ગર્ભ ધારણ કરવાનું છે.કવિતા લખવાનું કામ નારીનું નથી.લેખક જો પુરુષ હોય તો તેને શરમાળ કહે છે અને જો સ્ત્રી હોય તો તેને બેશરમ કહે છે. પેજ નંબર-૭ છેલ્લો પેરાગ્રાફ- સામાન્ય ધારણા એવી છેકે જે લેખિકાઓ લખે છે તેમના પોતાના જીવનમાં અવશ્ય કૈક વિપરીત બન્યું છે. વિષમ સંજોગોમાં કાં તો નારી આત્મહત્યા કરે કાં વેશ્યાગૃહમાં જાય કે કાં સ...

“બહુ-ચર્ચિત આરુશી હત્યાકેસમાં તલવાર-દંપતી દોષિત!”-ન્યુઝપેપરનું હેડિંગ વાંચીને તમારા દિલને બહુ ખટક્યું. તમારા દિમાગે દિલને સેન્સીબલ ટકોર કરી કે આ ક્યાં દુનિયાનો પહેલો ઓનર કિલિંગનો કેસ છે? આપણી ભવ્ય ભારતીય સંસ્કૃતિમાં પરિવારના માન અને પરંપરા સાચવવા સદીઓથી સંતાનોની બલી ચઢાવાતી રહી છે. તમે હજી ન્યુઝ પેપરના પહેલા પાને જ અટવાઈને વિચારી રહ્યા –“ “ઓનર કિલિંગ” એટલે શું? કિલિંગ અને ઓનર બંને શબ્દો સાથે કઈ રીતે હોઈ શકે? કિલિંગ શબ્દ અપરાધ સુચક છે અને ઓનર માન-સુચક! શું કિલિંગ પણ માન-વર્ધક હોઈ શકે?” વિચારોની સાથે તમે એક કાળી, તરડાયેલી થોડીક દાઝાયેલી યાદોની ફ્રેમમાં પહોંચી ગયા! *** “નિલમ, ઓ નિલમ! જલ્દી કરને! પછી મોડું થઇ જાય છે તો એસેમ્બ્લીમાં બહાર ઉભા રહેવાની પનીશમેન્ટ મળે છે.” ગ્રે કલરનું પીના ફ્રોક અને વ્હાઈટ કલરનું શર્ટ પહેરેલી એક દસ-બાર વર્ષની ગોલુ-મોલુ છોકરી- એટલેકે તમે, યુનિફોર્મ પર ગ્રીન કલરનો બેજ લગાવતા ઉતાવળમાં, ફ્લેટની નીચે જ ઉભા રહીને બુમ પાડો છો. હાઉસીંગ બોર્ડના ફ્લેટમાં રહેતા તમે નજીકની જ એક સ્કુલમાં ભણો છો. સ્કુલ બસ કે રિક્ષાની લક્ઝરી તમારા મિડલ કલાસી પરિવારને પોસાતી નથી...

“ મોટી, યુ શુડ સ્ટોપ રાઈટીંગ. રાઈટીંગ શુડ બી ડન બાય વાઈસ એન્ડ બોલ્ડ પર્સન. તારા જેવા સેન્ટી-મેન્ટલ અને મેસ્ડઅપ આત્માઓએ લખવું ના જ જોઈએ. સંબંધોમાં ઓલમોસ્ટ સિફર રહેલી તું, સાચા સંબંધ કે એ સાચવવાની સલાહ કઈ રીતે આપી શકે રીડર્સને?”-મારા રૂટીન ગુસ્સા અને અકળામણના રિએક્શનમાં મારા દિલોજાન દોસ્તએ ફ્રીની એડવાઈઝ આપી. “આઈ ડીફર. મારા જેવા ઇમોશનલ ફુલ અને દિલથી ડફર લોકોજ લાગણીઓના લોચા અને સંબંધોના સાંધા સહેલાઈથી સમઝી અને સહેજી શકે. જ્યાં સુધી જાતે જોયુ, અનુભવ્યું કે મહેસુસ કર્યું ના હોય ત્યાં સુધી કઈ લખવું શક્ય જ નથી! મારા માટે લખવું એટલે જાત સાથે પ્રમાણિક પણે વાત કરવી છે- ભલે વાત પોતે જોયેલી સ્નેહી-સ્વજનના દર્દની હોય કે જાતે નોતરેલા કોઈ પ્રોબ્લેમની! હા, હું ઘણા સંબંધોમાં લાગણીઓ ઉકેલવામાં નિષ્ફળ રહી છું, પરંતુ આ નિષ્ફળતા એ જ મને સંબંધોના એ પાઠ શીખવ્યા છે જે કોઈ સુફિયાણી રીલેશનશીપ-મેનેજમેન્ટની વર્કશોપ કે સો કોલ્ડ બેસ્ટ સેલર સંબંધ બચાવ-બુક વડે મળવા શક્ય નથી! લખવા માટે વાઈસ હોવું નહિ, થોડું ક્રેક- ક્રેઝી હોવું જરૂરી છે, તો જ એ પારદર્શકતા અને ઓનેસ્ટી આવે લખાણમાં જે સત્ય કહેવા અને સ્વીકારવા જરૂરી છે...