પપ્પા , હું અને ...ગણતરી : સંબંધ ની, સ્વાર્થ ની , જવાબદારી ની ..

"પાપા , પાપા , તમે સાંભળો છો કે? કેમ આજે કઈ બોલતા નથી? જુઓ હું સ્પેસીઅલ તમને મળવા આવી છું! હવે તમને કેમ લાગે છે?"

મારો એક બીજો પ્રયાસ વ્યર્થ રહ્યો! 

છેલ્લા અડધા કલાક થી મારા પુછાયેલા દરેક સવાલ નો પાપા એ એક  જ જવાબ દીધો છે , આંખો થી , આંસુ ઓ થી! 

પાપા ના ચહેરા પર છે વેદના અને લાચારી... જે મારી પીડા માં અનેકગણો વધારો કરે છે! 

હું આઈ.સી.યુ માં બેઠી છું , સામે મારા પ્રિય પપ્પા છે ! પણ ના જાણે કેમ આજે એમની વેદના મારાથી નથી જોવાતી! અને અજાણ્યે મન ના કોઈ ખૂણે થી ભગવાન ને પ્રાર્થના થાય છે - " ભગવાન આટ-આટલું રીબવા કરતા હવે એમને બોલાવી લે! " અને દિલ ને એક અપરાધભાવ અનુભવાય છે , અને આંખો ની સામે પાછલા ૨૮ વરસ ઘુમરાય છે!

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ધોરણ ૧૨ , પછી કોલેજ માં એડમીશન નો દિવસ .... એલ. ડી એન્જીનીયરીંગ કોલેજ પર વળી ઓ નો અભૂતપૂર્વ ધસારો , ચહેરા પર ચિંતા ના ભાવ સાથે... ૧૯૯૯ નું સાલ. 

મારી ઈચ્છા કોમ્પ્યુટર ઇન્જીન્યરીંગ માં એડમીશન લેવાની હતી , જેમાં મારા પપ્પા સંપૂર્ણ પણે સંમત! [ મારા દરેક સ્વપ્ન ને મારા પપ્પા નો હંમેશ ટેકો રહ્યો છે! ] 

પણ પ્રશ્ન હતો કઈ કોલેજ? મિડલ ક્લાસ પરિવાર માટે બાળક નું શિક્ષણ એ પણ "સારું શિક્ષણ" ઘણી મૂળભૂત જરૂરિયાતો ની બલિદાન નું કારણ બને છે! આથી બરોડા એમ.એસ યુનીવર્સીટી માં જ એડમીશન લેવાનો મેં નિર્ણય કર્યો હતો, જે બ્રાંચ માં મળે તે... હોસ્ટેલ નો અને બીજો ખર્ચો તો બચે! 

"પપ્પા મને કોમ્પ્યુટર માં તો એમ.એસ માં નહિ મળે, પણ હમણાં ઈ.સી ની પણ સારી ડીમાંડ છે! હું એમાં જ લઇ લઈશ.." મન ને અને પપ્પા ને માનવ વાનો મારો પ્રયાસ...

"હજુ આપડો વારો તો આવવા દે! " પણ કધાચ પપ્પા ની "ગણતરી" બીજી હતી!

મારો વારો આવવાની તૈયારી જણાતા પપ્પા એ જ એડમીશન માટેની પ્રાયોરીટી નું ફોર્મ ભર્યું જેમાં બધી ખ્યાતનામ કોલેજ માં કોમ્પ્યુટર બ્રાંચ ભરી! મને આનંદ  તો થયો પણ ચિંતા વધુ થઇ.. વર્ષો થી બંધ એવી "સારાભાઇ કેમિકલસ " ના એમ્પ્લોયી માટે હોસ્ટેલ નો અને બીજો ખર્ચો કાઢવો .... આ મિડલ ક્લાસ અડધો તો કેલ્ક્યુલેશન માં જ ઘસી જાય છે! 

"પપ્પા , તમે ખોટું ભર્યું છે! લો હું બીજું ફોર્મ ભરું . " - મેં "ચાદર પ્રમાણે પગ લાંબા કરવા " એ મમ્મી ની સલાહ નો અમલ કરવા પ્રયાસ કર્યો, કમને !

"ના બરાબર છે! મને ખબર છે તું કેમ બરોડા એમ.એસ ભરવા કે છે! ખર્ચા ની ચિંતા ના કર! તારા પપ્પા જીવે છે ત્યાં સુધી તારે જેટલું ભણવું હોય , જ્યાં ભણવું હોય ભણ! મને જલારામ બાપા પર પૂરો ભરોસો છે! બધું થઇ પડશે! "- પપ્પા નું એક જ કેલ્ક્યુલેશન હતું, જે દુખ એમને વેઠવું પડ્યું , ઓછા ભણતર ને કારણે તે એમની દીકરી ઓ ને ના પડે! 

લખવા બેસું તો એક પુસ્તક લખી શકું છું એમના પર " મારા પ્રિય પપ્પા "!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"કાલે ઓપરેશન છે ! બીજી આંગળી અને બે હાડકા ઓપરેટ કરી કાઢી નાખવાના છે! ૨:૩૦ વાગ્યાનો સમય ડોક્ટર સાહેબ એ આપ્યો છે ! તમારા સગા ને જાણ કરી દેજો! "

દિલ રડી ઉઠ્યું ... 

[ગેન્ગ્રીન - એવો રોગ જે મોટેભાગે માણસ ને ભરખે જે છે!]

 અને આ કદાચ શરૂઆત છે! એક કષ્ટદાયક , લાચાર અંત ની...

દિમાગ બોલી ઉઠ્યું.. કાલે તો રાજા લેવી અશક્ય છે .. ૩ જા વર્ષ ની મારા સબ્જેક્ટ નું સબમીશન છે. ૧ લા વર્ષ ની પરીક્ષા માથે છે અને સિલેબસ પતાવવા એમ પણ વધારા ના ક્લાસ લેવાના છે ... મારા માથે મારા વિદ્યાર્થી ઓ ની પણ જવાબદારી છે! 

દિલ બોલી ઉઠ્યું - ફટ તું સ્વર્થીં જ રહી! પાક્કી વાણીયણ થઇ ગઈ... ગણતરી માં તને કદાચ કઈ નહિ પહોચે!