કોફી WiTh ભુમિકા ....

*** “ શું કહ્યું ? તમને શું જોઈએ છે ?”- જાણે ભૂકંપનો આંચકો આવ્યો હોય એમ અચાનક ઝબકીને સામે બેઠેલા કલાર્કે મને પૂછ્યું. જરીપુરાણા ખંડેર જેવી ઈમારત , લગભગ કટાઈ ગયેલું કે ખવાઈ ગયેલું ફર્નીચર અને બગાસા ખાતા કર્મચારીઓ જાણે બધા મારા એક સવાલથી જડમાંથી ચેતન થઇ ગયા. “ જી મને દસ પોસ્ટ કાર્ડ જોઈએ છે. ”- મેં શક્ય એટલી નમ્રતાથી કહ્યું. “ કેમ ?”- આંખો પહોળી કરીને સામે બેઠેલા કલાર્કે મને પૂછ્યું. “ જી , લેટર લખવા , બીજા કયા પર્પઝ માટે પોસ્ટકાર્ડ વપરાય છે ?”- મેં હસીને જવાબ આપ્યો. જોકે દિમાગ તો હજુ એમ પણ પૂછવા ઇચ્છતું હતું કે આજકાલ વિસ્ફોટક કે નશીલા પદાર્થો બનાવવામાં પોસ્ટકાર્ડ વપરાય છે શું ?- કે આમ તમે પૂછપરછ કરી રહ્યા છો. પરંતુ સભ્યતા જાળવીને દિલે દિમાગને ચુપ કરાવી દીધું. “ કેમ લેટર ? તમારી પાસે મોબાઈલ કે કમ્પ્યુટર નથી ?”- બાજુના ટેબલ પરના એક કલાર્કે મારી ફેર-તપાસ ચાલુ રાખી. “ ના હું મંગળ ગ્રહની રહેવાસી છું એટલે મારી પાસે મોબાઈલ કે લેપટોપ નથી! ”- એમ જવાબ આપવાની અદમ્ય ઈચ્છાને પરને રોકી રાખીને મેં કહ્યું- “ જી , મોબાઈલ અને લેપટોપ બંને મારી પાસે છે અને બંને ચાલુ અવસ્થામ...

*** " તું ઊંચા આકાશમાંથી ઉતારી છે કે ઊંડા પાતાળમાંથી પ્રગટી છે ? તારી દ્રષ્ટિ , કેવળ શરાબ , શેતાન પણ , ભગવાન પણ , તારી આંખોમાં સાંજ પણ , સવાર પણ , તારી સુગંધ , જાણે સાંજની આંધી , તારા હોઠ , શરાબનો એક ઘૂંટ તારું મુખ એક જામ તું કોઈ ખાઈ-ખીણમાંથી ઉભરાઈ છે કે તારાઓમાંથી ઊતરી છે ? તું એક હાથે ખુશી વાવે છે બીજે હાથે વિનાશ... તારા અલંકારોની છટા કેવી ભયાનક! તારું આલિંગન જાણે કોઈ કબરમાં ઉતરતું જાય..." જસ્ટ ઈમેજીન કે કોઈ તમારું પ્રિય-અતિ પ્રિય તમારા માટે આ કવિતા સંબોધે તો ? કેટ કેટલી લાગણીઓ એકજ કવિતામાં વણી લીધી છે.. સુંદરતાના વખાણથી પ્રેમની વેદના સુધી. શું તમારું હૃદય એક ધબકારો ચુકી જાય કે નહિ ? અને ભલેને આ કવિતા લખનાર તદ્દન અજાણ્યું હોય તો પણ એક પળ માટે તો એના પ્રેમમાં પડીને આ કવિતા જીવી જવાનું મન થાય કે નહિ ? નાં આપણે વેલેન્ટાઈનસ ડે આવે છે એટલે પ્રેમની એજ હજારો વાર વગાડેલી ટેપ નથી વગાડવી. પણ પ્રેમના એક નવા પરિમાણને સમઝવું છે. " પ્રેમ શાશ્વત છે!"-એવી કોઈ ફિલોસોફી આપણે નથી ઝાળવી. " હમ જીતે હેં એક બાર , મરતે હેં એક બાર ,...

***  “ લાગણીઓ મારી થઇ ગઈ ડમ્બ અને નમ્બ , સ્માર્ટફોનના આ શહેરમાં , વર્ચુઅલ મિત્રો વધ્યા અને રીયલ મિત્રો થયા જોજનો દુર , સ્માર્ટફોનના આ શહેરમાં , ચાર્જર અને ઈન્ટરનેટથી હું બંધાયો અને લાગણીઓથી થયા છુટાછેડા , સ્માર્ટફોનના આ શહેરમાં , સેક્સટીંગ અને “ ફેક ” ટીંગના ચક્કરમાં રીયલ-હું અને પ્રેમને કર્યા ડીચ , સ્માર્ટફોનના આ શહેરમાં , આંગળીઓ આખો દિવસ મોબાઈલ અને લેપટોપ પર ઘૂમી રહે , સ્નેહીના સ્પર્શને ગઈ ભૂલી , સ્માર્ટફોનના આ શહેરમાં! વારંવાર એપ્સને અપડેટ કરતો હું, પોતાની જુનવાણી જાતને પોષતો રહું છું, સ્માર્ટફોનના આ શહેરમાં! ભલે વર્ચુઅલ વર્લ્ડમાં હેપ-કુલ-મોર્ડન બની રહું, અંદરખાને એજ અહંકારી-બદમિજાજી રહી ગયો હું, સ્માર્ટફોનના આ શહેરમાં! ખુદમાંથી ખુદ જ હું થયો બાદ , સ્માર્ટફોનના આ શહેરમાં. ” તમારા હાથ લેપટોપના કીબોર્ડ પર જાણે લાગણીઓને વહાવી રહ્યા છે. એ લાગણીઓ જેને તમે રોજેરોજ જીવો છો , પણ વ્યક્ત કરી શકતા નથી. તમારું ઘર હવે જાણે ઘર નથી પણ સ્માર્ટ-હાઉસ છે , ગેજેટડમ્પ-હાઉસ પણ કહી શકાય. પહેલા જ્યાં ઘરમાં બાળકોનો શોરબકોર સંભળાતો ત્યાં સુનકાર છે , આંગળીઓથી ટાઈપ થતા શબ્દોને...